بررسی نیازهای آموزشی پرستاران بخش اورژانس با توجه به معیارهای آمادگی در شرایط بحرانی

پرستاران برای جوابگویی افزایش نیازهای مراقبتی در زمان بحران باید از آموزش کافی برخوردار باشند. لذا این مطالعه با هدف « بررسی نیازهای آموزشی پرستاران در بخش اورژانس با توجه به معیارهای آمادگی در شرایط بحرانی انجام شد.   مواد و روشها   این مطالعه توصیفی- مقطعی بوده و جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل در بخش­های اورژانس بیمارستان های آموزشی شهر تبریز در سال 1390 انجام شد. ابزار گردآوری ( questionnaire emergency preparedness information بود. داده­ها با استفاده از نرم افزار 17 spss و آزمون های آمار توصیفی استنباطی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.   نتایج   از تعداد140 پرسشنامه توزیع شده 102 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد 6/66 درصد پرستاران اورژانس شرکت کننده در مطالعه حاضر مونث بودند. 44% از شرکت کنندگان توسط هیچ ارگانی آموزش ویژه­ای جهت شرایط بحرانی ندیده بودند. میانگین نمره کلی برای تمام سئوالات در شرایط بحرانی (97/0±30/2) بود و میانگین و انحراف معیار نمرات داده شده به زیر مجموعه­ها، بیشترین مربوط به تریاژ (7/0 ± 51/2) و کمترین مربوط به گزارش و دسترسی به منابع حیاتی ( 9/0 ±0 3/ 2) بود و میانگین نمرات هرکدام از زیرمجموعه ها نشان داد که در تمام هشت زیرمجموعه ( بجز تریاژ) پایین تر از متوسط بود.   بحث و نتیجه گیری   این مطالعه نشان داد که پرستاران شاغل در اورژانس آمادگی لازم جهت پاسخ دهی مناسب در شرایط بحرانی را ندارند، لذا باید برنامه ریزی­های لازم در محتوای آموزشی دوره­های پرستاری و آموزش­های مداوم جهت پرستاران شاغل در بیمارستان برای آمادگی در شرایط بحرانی انجام گیرد. به نظر می­رسد حرکت به سمت تدوین دوره­های تحصیلات تکمیلی پرستاری بحران در دانشکده­های پرستاری امری ضروری و اجتناب ناپذیر است .